Otizm hakkında bilinen en büyük yanlış; otizmin bir hastalık olduğu düşüncesidir. Otizm, bir hastalık değil, nöro-gelişimsel bir farklılıktır. Göz teması kuramama, iletişim sürecinde sıkıntı yaşama ve dürtüsel hareketlerini kontrol edememe gibi belirtiler ile kendisini gösterebilir. Bireylere özel olarak hazırlanan özel eğitim programları ile otizmli bireylerin ailesine ve sosyal hayatına uyum sürecini kolaylaştırmak mümkündür.
Disleksi okuma ve yazma fonksiyonlarının yerine getirilmesini engelleyen nörolojik bir rahatsızlıktır. Her hastalıkta olduğu gibi dislekside de erken tanı ve tedavinin önem oldukça büyüktür. Tedaviye geç kalındığı takdirde disleksiye hiperaktivite bozukluğu eşlik ediyor olacaktır. Beyin bu tür durumlarda rakamları ve harfleri telaffuz etmede zorluk yaşayacaktır. Her dönemde belirti gösteren bu rahatsızlık ilkokul çağında ilk belirtilerini göstermeye başlamaktadır. Durumun fark edilmesi ile mutlaka bir doktora gidilmesi gerekmektedir.
Disleksi, bireylerin okuma ve yazma öğrenme sürecini olumsuz etkileyen bir nörolojik rahatsızlıktır. Bu bireylerde herhangi bir gelişim ve zekâ geriliği olmamasına rağmen özel öğrenme güçlüğü ortaya çıkar. Bu noktada bireylere özel terapi ve tedavi yöntemleri ile özel öğrenme güçlüğünü ortadan kaldırmak mümkündür. Bu nedenle de disleksik çocuklara eğitim veren öğretmenlerin özel öğretim ve terapi yöntemlerine yönelik bilgi sahibi olması önemlidir.
Hiperaktive ve dikkat bozukluğunu işaret eden birçok belirti vardır. Bu belirtilerin başında göz teması kurmaktan kaçınma, aşırı hareketlilik ve odaklanamama belirtileri gelir. Bu belirtilerin yanı sıra bireyin bir faaliyeti uzun süre dikkatini toplayarak devam ettirememesi, iletişim sırasında karşısındaki kişiyi dinleyememesi ve çok fazla unutkanlık yaşaması da hiperaktive dikkat bozukluğunun belirtileri arasında yer alır.
Disleksi, akademik başarıyı olumsuz yönde etkileyen bir zihinsel rahatsızlıktır. Disleksik bireylerde zekâ geriliği yoktur ancak beynin dil ile arasındaki iletişim doğru bir şekilde kurulamaması, sembollerin ve harflerin anlamlandırılamaması nedeni ile bireylerde özel öğrenme güçlüğü meydana gelir. Bu özel öğrenme güçlüğü bireylerin okul hayatında akademik başarılarını da son derece olumsuz etkilemektedir.
Günümüzün en dikkat çekici rahatsızlıklarından biri de dikkat eksikliği ve hiperaktivitedir. Pek çok duruma bağlı olarak oluşan bu sorunlar daha çok çocukluk döneminde belirti göstermektedir. Rahatsızlıkların çözümünde ise en etkili yöntem erken tanı ve teşhis olmaktadır. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite sorunu olan çocuklarda aileler ve öğretmenler yok gösterici olmalı. Bu sayede çocuk içerisinde bulunduğu durumdan daha kısa sürede ve en az hasarla kurtulabilecektir.
Pozitif ebeveynlik yaklaşımının çocuk ruh sağlığına etkisi oldukça fazladır. Pozitif ebeveynlik aynı zamanda saygı ve sevgi temelleri üzerine kuruludur. Dolayısıyla da çocuğun gelişiminde ailenin önemi göz önünde bulundurulduğunda pozitif ebeveynler ile büyüyen çocuklar da sosyal iletişimlerini saygı ve sevgi temelleri üzerine kurarak daha uyumlu bireyler olarak büyürler.
Çocuklarda uyku bozuklukları çok sık rastlanan sorunlardan birisidir. Uyku bozukluklarının altında reflü, kolik sancılar, uyku apnesi, diş çıkarma süreci, solunum yolu enfeksiyonları, gece beslenme gibi sağlık sorunların yanı sıra otizm ve hiperaktive bozukluğu gibi zihinsel nedenleri yatabilir. Bu gibi durumlarda mutlaka bir çocuk doktorundan ve çocuk psikiyatristinden uzman desteği alınmalıdır.
Çocuklarda Dil ve Konuşma Bozukluğu Tanısı Nasıl Konuluyor? Çocuklarda dil ve konuşma bozukluğu, çocuk ve erken psikiyatristleri tarafından konulur. Çocuklarda konuşma güçlüğü, konuşmalarının anlaşılmaması, ses şiddetini ayarlayamama ve kışı sesle konuşma eğilimi, tek tip konuşma tarzı, cümle kurmada zorluk ve dar kelime dağarcığı dil ve konuşma bozukluğunu işaret eden en belirgin belirtilerdir. Bu belirtileri gösteren her çocukta dil ve konuşma bozukluğu olmamakla birlikte bu tanı ancak çocuk ve ergen psikiyatristi tarafından konulabilir.
Dikkat eksikliği ve hiperativite bozukluğu üzerinde günümüzde halen bilimsel çalışmalar devam etmektedir. Her ne kadar uzun bir dönem boyunca bu rahatsızlığın biyolojik olduğu öne sürülmemiş olsa da yapılan bilimsel çalışmalar neticesinde bu rahatsızlığın genetik nedenlere bağlı olarak ortaya çıkabileceği ihtimali ağırlıklı olduğundan biyolojik bir rahatsızlık olduğu uzmanlar tarafından ifade edilmektedir.